1. (Abstract Noun) The zone above the water line at end the edge of a water body like sea, lake, river etc, marked by an accumulation of sand, stone, or gravel that has been deposited by the tide or waves. সাগৰ, হ্ৰদ, নদী আদিৰ পানীৰ পৰিসীমাৰ দাঁতিত স্থলভাগ, যি সাধাৰণতে বালি, শিল বা পলসেৰে ভৰি থাকে।

English: bank, shore,
Assamese: অন্তৰ্জল, অন্তৰ্জলী, অন্তৰ্জ্জল, অন্তৰ্জ্জলী, কচ্ছ, কূল, গাৰ, জলীয়া, তট, তীৰ, পানী-যুঁৱলি, পাৰ, পাৰ্‌, যুঁৱলি,
Bodo: दैमा गाथोन, दैमा फार, दैमा रुगुं, फार,
Bishnupriya Manipuri: পার,
Karbi: langkung,
Nagamese: nodi-kinar,
Dimasa: dergong, dirgung,
Hindi: किनारा,
Bangla: কূল, তীর, পাড়,
Nepali: कूल, तट, तीर,
Deori: জি হাদু, পাৰ

Super Idea:

a. Abstract Noun: beach, coast, sea beach, sea shore, shore...
b. Abstract Noun: heap, river bank, riverside, গৰা, নদীৰ পাৰ...

2. (Verb-Trans.) to make pointed at the end (bamboo, wood etc.) ঘঁহি চাঁচি জোঙা কৰ্ (বাঁহ, কাঠ আদি)

English: sharpen,
Assamese: পঁজাল্, পিঁজাল্,
Bodo: फार

3. (Material Noun-Neuter) the ring or projecting upper edge of a vessel or hat কোনো পাত্ৰ আদিৰ মুখত বা মূৰত পিন্ধা টুপিৰ দাঁতিত আঙঠিৰ নিচিনা উঠঙা হৈ থকা মেৰ৷

English: brim,
Assamese: পগৰ,
Bodo: जिं, फार,
Garo: ku.mang