1. (Proper Adj.-Common) Having or exercising the power of fluent, forceful, and appropriate speech. যুক্তিৰে মনত লগাকৈ কথা ক’ব পৰা লোক |

English: eloquent, loquacious, orator, talkative,
Assamese: কথা চহকী, বাকচতুৰ, বাকপটু, বাকপতি, বাকপ্ৰপঞ্চ, বাক্যবাগীশ, বাক্যবিশাৰদ, বাগীশ, বাগ্ বিদগ্ধ, বাগ্মী, বাগ্মীবৰ, বাচস্পতি, বাণীকান্ত, মুখ-চতুৰ, মুখ-বলী, মুখাল,
Bodo: बाराद्राय बाथ्रा बुंनाय, बाराद्राय बुंग्रा,
Mising: lujong,
Khasi: ba donbor, bunktien,
Garo: aganrakgipa, betbetgipa,
Dimasa: gopiya,
Deori: চ্চু-নিচ্চাহিমা, দুমজু-কুন, বলদি-মুচু

Different POS:

a. Abstract Noun: eloquence, oracy, বাকচতুৰতা, বাকচাতুৰী, বাকচাতুৰ্য্য...
b. Abstract Noun: speech, talk, voice, উক্তি, কথন...

Related Idea:

c. Proper Adj.-Common: garrulous, অতিবক্তা, অমিতভাষী, কথকী, কথা চহকী...