obdurateobedient

obedience (English) [ IPA: oʊˈbiːdiːəns ASM: অবিডিয়েন্স]
Contributed by: Biraj Kumar Kakati on 2008-10-05
1. (Abstract Noun) The trait of being willing to yield to the will of another person or a superior force etc. লোকৰ অধীন বুলি স্বীকাৰ কৰি আদেশ মানিবলৈ সন্মত হোৱা ।